به نقل از «خبرآنلاین»

روایت کیومرث پوراحمد از چرایی مرگ هنرمندان

تاریخ انتشار: ۱۶ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۶۳۱۳۴

این فیلمساز مطرح سینما که آثاری ماندگار در سینما خلق کرده، سال ۱۴۰۱ فیلم سینمایی «پرونده باز است» را ساخت؛ فیلمی که بدون حضور او در جشنواره فجر نمایش داده شد و در نشست مطبوعاتی فیلم در روز ۱۴ بهمن هم گفته شد که «پرونده باز است» آخرین اثر سینمایی این کارگردان خواهد بود. اگرچه معمولا این تصمیم‌ها جدی نمی‌شوند اما با پایان زندگی پوراحمد، کارنامه فیلمسازی او برای همیشه بسته شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

او سال ۱۴۰۰ درباره آخرین فیلمش گفته بود: فیلم جدیدم برخلاف آنچه این روزها منتشر می‌شود، جنایی نیست و همان طور که در پروانه ساخت آن در سایت وزارت ارشاد نوشته شده است، یک ملودرام اجتماعی است و نمی‌دانم چرا نوشته‌اند که من می‌خواهم فیلم جنایی بسازم! من که در سریال «سرنخ» که یک سریال پلیسی بود، حتی سکانسی نداشتم که قطره خونی نشان بدهم و اسلحه‌ای بکشم، چگونه می‌توانم فیلم جنایی بسازم!

«پرونده باز است» به موضوع قتل از سوی یک نوجوان می‌پردازد و نیز فضای رسانه‌ای را با ایفای نقش یک خبرنگار به تصویر کشیده بود. همین موضوع در نشست خبری فیلم بستر طرح یک سری سوال‌های انتقادی شد که تهیه‌کننده (علی قائم‌مقامی) در این‌باره با اشاره به اینکه فیلمنامه به تایید قوه قضائیه رسیده بود، توضیح داد: این فیلم، داستانی از سال ۱۳۹۰ را نمایش می‌دهد که در آن مقطع این همه خبرگزاری و کانال و … نبوده است. نکته دیگر اینکه ماجرا براساس قانون آن سال است. قانونی که در سال ۱۳۹۲ عوض شد و ما به خاطر همین، اول فیلم می‌گوییم که داستان این فیلم در ۱۱ سال پیش اتفاق می‌افتد.

کارگردان فیلم‌های «شب یلدا» و «خواهران غریب» در طول این سال‌ها اظهارنظرهای گوناگونی به اتفاق‌های سینمایی و نیز اجتماعی مطرح می‌کرد. او که همیشه نسبت به ممیزی‌های زیاد گله‌مند بود، سال ۱۳۹۴ در مراسم یادبود هنرمندان درگذشته گفت: ما به طرز ظالمانه‌ای پیر می‌شویم. حذف‌ها ما را دق مرگ می‌کند و ما را می‌میراند. ما اگر در ۹۰ سالگی هم بمیریم، جوان‌مرگ شده‌ایم. بیشتر مرگ و میرهای هنرمندان در میانسالی بوده، همه پیر می‌شوند و می‌میرند.

او تیرماه سال ۱۳۹۹ در گفت‌وگویی با ایسنا گفته بود:‌ سخت غرق نوشتن یک قصه هستم. تاکید می‌کنم قصه، نه فیلم‌نامه. نوشتن این قصه چنان غرقم کرده که مدت‌هاست نه کتاب خوانده‌ام و نه فیلم دیده‌ام. نوشتن برای من که نسبت به زبان فارسی حساسیت دارم بسیار زجر آور و با نهایت وسواس انجام می‌شود و البته به همان میزان که زجر آور است، لذت‌بخش هم هست.

کیومرث پوراحمد در سال‌های گذشته بخشی از داشته‌های سینمایی خود مانند جوایز جشنواره‌های داخلی و بین‌المللی، لوح تقدیر و سپاس، دیپلم افتخار، لوازم و اکساسوار صحنه، جایزه ویژه هیات داوران جشنواره آسیا پاسفیک سال ۲۰۰۷ برای ساخت فیلم «اتوبوس شب»، جایزه مروارید شرق جشنواره نپانگ مالزی برای ساخت فیلم «خواهران غریب»، وصیت نام «پروین دخت یزدانیان» مادرش و بازیگر نقش «بی بی» در مجموعه تلویزیونی «قصه های مجید» و سیمرغ‌های بلورین جشنواره فیلم فجر را سال ۱۳۸۷، به موزه سینما اهدا کرد.

گواهی عضویت پوراحمد در آکادمی جشنواره آسیاپاسفیک، نمونه قراردادهای کاری برای ساخت سریال هایی چون «سرنخ» و «پرانتز باز» و فیلم هایی که کارگردانی کرده است از جمله اهدایی‌های این فیلمساز به موزه سینما است. غرفه کیومرث پوراحمد در تالار معاصران موزه سینما قرار دارد.

۵۷۵۷

کد خبر 1750742

منبع: خبرآنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۶۳۱۳۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چرایی تشدید اعتراضات دانشجویی در آمریکا

خبرگزاری مهر، گروه بین الملل: اعتراضات گسترده ضد صهیونیستی دانشجویان در دانشگاه‌های آمریکا که با برخورد خشونت آمیز پلیس همراه شده، با تسری به دانشگاه‌های اروپا و استرالیا، کم کم دارد به جنبشی فراگیر و پر سر و صدا در کشورهایی تبدیل می‌شود که کمتر کسی فکر می‌کرد در سایه حمایت‌های قاطع دولت‌هایشان از رژیم صهیونیستی، صدایی مخالف از آنها به گوش برسد.

سبوعیت‌های بی‌پایان رژیم صهیونیستی علیه مردم بی گناه غزه، وجدان مردم جهان را به درد آورده تا جایی که سرکوب صداهای مخالف در کشورهای اروپایی و آمریکایی علیه سیاست‌های تل‌آویو دیگر ممکن نیست.

در روزهای گذشته و به دنبال تصویب کمک‌های میلیارد دلاری در کنگره آمریکا برای رژیم صهیونیستی، اعتراضات ضد جنگ در آمریکا افزایش چشمگیری یافته است. جرقه اعتراضاتی که از دانشگاه کلمبیا آغاز شد، به سرعت به دانشگاه‌های هاروارد، نیویورک، ییل، ماساچوست، اموری، میشیگان، براون، پلی تکنیک هومبولت، برکلی، کالیفرنیای جنوبی، تگزاس، مینه‌سوتا و چند دانشگاه دیگر کشیده شد و طی چند روز سر از دانشگاه‌های اروپا و استرالیا درآورد.

اعتراض دانشجویان به کمک مالی و نظامی آمریکا به رژیم صهیونیستی در جنگ علیه غزه حدود ۲ هفته پیش از دانشگاه کلمبیا آغاز شد؛ این همان دانشگاهی است که در دهه ۱۹۶۰ آغازگر موج اعتراضی و البته تأثیرگذار علیه جنگ آمریکا در ویتنام بود. در دهه ۱۹۶۰ میلادی، جنبش دانشجویی در آمریکا برای مطالبه «آزادی بیان» در پردیس‌های دانشگاهی به وجود آمد اما با تشدید دخالت این کشور در جنگ ویتنام، جنگ به هدف اصلی اعتراض‌های دانشجویان تبدیل شد.

بر اساس تازه‌ترین خبرها، طبق سندی از وزارت امور خارجه آمریکا اکنون معلوم شده که در این وزارتخانه نسبت به ارائه کمک‌های مالی به رژیم صهیونیستی تردیدهایی وجود دارد و به نظر می‌رسد مهمترین عامل آن هم تداوم اعتراضات دانشجویی در دانشگاه‌های سراسر این کشور است؛ مساله‌ای که نشان می‌دهد جنبش‌های دانشجویی مانند هنگامه جنگ ویتنام، قدرتی تعیین کننده در تغییر معادلات سیاسی و میدانی دارند.

دانشجویان آمریکایی اعتراضات خود را «ضد جنگ» معرفی می‌کنند. آنها از دانشگاه‌ها خواسته‌اند تا از سرمایه‌گذاری دارایی‌های دانشگاه‌های بزرگ در شرکت‌های اسلحه‌سازی یا سایر صنایع حامی جنگ رژیم صهیونیستی در غزه خودداری کنند و به این ترتیب مانع از «نسل کشی» شوند. برقراری آتش‌بس جنگ رژیم صهیونیستی در نوار غزه از مهمترین خواسته‌های دانشجویان است.

ریشه حمایت‌های آمریکا از رژیم صهیونیستی

بخش مهمی از حمایت واشنگتن از تل‌آویو به دلیل وجود لابی بزرگ و ثروتمند حامی رژیم صهیونیستی در آمریکا است. قدرت این لابی از جامعه یهودیان آمریکا می‌آید؛ جامعه‌ای که بخش بزرگی از حامیان آن را جامعه مسیحیان انجیلی آمریکا تشکیل می‌دهند.

آتش بس در غزه که امروز به خواست بخش زیادی از جامعه بین‌الملل تبدیل شده، تنها به خواست رهبران تل‌آویو بستگی ندارد. بازیگران آشکار و پنهان زیادی در این میان تاثیرگذار هستند. از جمله «مسیحیان انجیلی» آمریکا که تندتر شدن آتش جنگ در سرزمین‌های اشغالی را نه تنها آرزو، بلکه زمینه‌سازی می‌کنند.

برای درک تمایلات این گروه کافی است بدانیم که روز بعد از انجام عملیات «وعده صادق» از سوی ایران، صدها رهبر اونجلیس در کنگره آمریکا دور هم جمع شدند تا از اعضای کنگره بخواهند اقدامی برای جلوگیری از تشدید بیشتر تنش اتخاذ نکند. طرفداران کلیسای انجیلی از سازمان قدرت قابل توجه و پرنفوذی در فضای سیاسی آمریکا برخوردارند که اغلب در پشت پرده فعالیت می‌کند؛ گروهی با بیش از ۷۰ میلیون پیرو که حداقل یک چهارم رای دهندگان آمریکایی (بزرگترین بلوک رای دهندگان حامی تل‌آویو) را تشکیل می‌دهند و به طور قابل توجهی بر کنگره و کاخ سفید به ویژه در دوره حاکمیت جمهوری‌خواهان اثر می‌گذارند.

رژیم صهیونیستی دستاوردهای مهمی چون شناسایی بیت‌المقدس به عنوان پایتخت، تصویب هر ساله بودجه‌های میلیارد دلاری واشنگتن برای کمک نظامی، تعهد همیشگی به تقویت و حفظ گنبد آهنین و ... را مدیون لابی اونجلیست‌ها است. اعضای این گروه معتقدند برای دستیابی به صلح، منطقه باید به طرز خونباری خشونت و رنج را تجربه کند. از این رو این گروه با برداشت تحریف شده از انجیل و با اعتقادات رادیکال، هرگونه روند صلح را مختل کرده و با حمایت از شهرک سازی و تجاوز، خواهان ممانعت از بازگشت فلسطینی‌ها به سرزمینشان است. هدف این گروه در واقع حفظ موجودیت رژیم صهیونیستی است.

افزایش آگاهی و حساسیت نسل z آمریکایی نسبت به سیاست های افراط گرایانه

منطق اونجلیست‌ها برای دمیدن در آتش جنگ منطقه و اشتیاق آنها برای نسل‌کشی علیه مردم مظلوم غزه، شاید تاکنون می‌توانست با چاشنی بنیادگرایی مسیحی، نسل‌های بومر و ایکس‌ را با خود همراه کند، اما گویا دیگر نمی‌تواند نسل z و آلفای آمریکایی‌ها را قانع کند. جنبش دانشجویی اخیری که از دانشگاه کلمبیا آغاز و به سرعت به سراسر آمریکا کشیده شده، دالی بر این واقعیت است.

به نوشته «میشل اسمیت» مورخ و استادیار دانشگاه، تعداد آمریکایی‌هایی که خود را به عنوان مسیحیان انجیلی معرفی می کنند از ۲۳ درصد در سال ۲۰۰۶ به ۱۴ درصد در سال ۲۰۲۰ کاهش یافته است که یک کاهش شگفت انگیز در بیش از یک دهه محسوب می‌شود.

به گفته «مجتبی صمدی» پژوهشگر حوزه فرهنگ و جامعه آمریکایی، در حال حاضر در آمریکا شاهد به وجود آمدن نسلی جدید با تجربیات متفاوت هستیم که به نظر می‌آید در جامعه دانشگاهی آمریکا این تجربیات متفاوت اثرگذار بوده است. نسل بومرها که بعد از جنگ دوم جهانی متولد شد و همچنین نسل ایکس که خود را با به وجود آمدن اسرائیل پیوند زد، اکنون به نسل z منتهی شده‌ است که سبک زندگی‌، مصرف و رویکردهایش توجهاتش با آن ساختارهایی که از رژیم صهیونیستی حمایت می‌کرد، متفاوت است.

«فواد ایزدی» عضو هیات علمی دانشگاه تهران هم با تاکید بر اینکه بسیاری از والدین دانشجویان معترض، درون حکومت آمریکا مشغول هستند و این‌ها در واقع آقازاده‌ محسوب می‌شوند گفت: اکنون شرایط تغییر کرده و شاهد فشار پای جنبش دانشجویی بر گلوی حامیان صهیونیست در غرب هستیم.

کد خبر 6092990